تأثیر سرمایه ی کارآفرینی بر تولید و رشد بخش صنعت ایران

هدف این مقاله سنجش رابطه ی بین سرمایه ی کارافرینی و تولید و رشد بخش صنعت ایران است. از نظریه های تابع تولید و مدل های رشد درونزا برای تبیین مبانی تابع تولید و مدل رشد بخش صنعت کشور استفاده و مدل های تجربی شناسایی و تصریح می شود. از داده های سری زمانی دوره ی 1385- 1353 بخش صنعت، استفاده و با به کارگیری تکنیک ardl، روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرهای تابع تولید و مدل رشد برآورد می شود. برای متغیر سرمایه ی کارآفرینی، از دو نماگر خویش فرمایان و کارفرمایان که عموماً در ادبیات مطرح است، استفاده می شود. بخش صنعت کشور تأیید می کند که رابطه ی بین کارآفرینی و ارزش افزوده ی بخش صنعت به صورت s شکل ملایم است، همچنین نظریه ی پورتر را تأیید می کند. نتایج برآورده های مدل تابع تولید نشان می دهد که سرمایه ی سرانه ی کارآفرینی- محاسبه شده بر اساس نسبت کارفرمایان به اشتغال- بر تولید و رشد سرانه ی بخش صنعت از نظر آماری تأثیر مثبت و معناداری دارد و کشش تولیدی بلندمدت آن 37/0 درصد است. همچنین سرمایه ی انسانی و سرمایه ی فیزیکی سرانه تأثیر مثبت و معناداری بر تولید و رشد سرانه بخش صنعت دارد. در میان عوامل تولید، بیشترین تأثیرگذاری با کشش تولیدی 54/0 درصد به سرمایه ی انسانی و پس از آن به سرمایه ی کارآفرینی تعلق دارد. نتایج آزمون های علیت وجود رابطه ی یک طرفه از سمت سرمایه ی کارآفرینی بر تولید و رشد بخش صنعت را تأیید می کنند. طبقه بندی jel: o53, c32, o14, l26